تاثیر موسیقی درمانی به شیوه اُرف بر تمرکز دیداری و ارتباط چشمی کودکان با اختلالات طیف اوتیستیک

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر موسیقی درمانی به شیوه اُرف بر تمرکز دیداری و ارتباط چشمی کودکان با اختلالات طیف اوتیستیک بوده است. در مطالعه حاضر، جامعه مورد مطالعه را کلیه کودکان با اختلالات طیف اوتیستیک یک مرکز توانبخشی در تهران در سال 1391 تشکیل داده اند. حجم گروه نمونه شامل 10 کودک پسر در محدوده سنی 7-9 سال بود که از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند ولی بدلیل عدم همکاری با مرکز و نیز مشکلات رفتاری شدید،4 کودک حذف شده و نمونه نهایی به 6 نفر رسید. ابزار پژوهش شامل آزمون "تمرکز دیداری تولوز-پیرون"، ثبت ارتباط چشمی و سازهای موسیقی بودند که از ساز ها در جلسات موسیقی درمانی، و آزمون تمرکز دیداری تولوز-پیرون و ثبت ارتباط چشمی به عنوان پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری برای نمونه ها استفاده شد. داده های پژوهش از طریق آزمون T وابسته و نیز اندازه گیری مکرر مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان می دهد که موسیقی درمانی به شیوه اُرف بر تمرکز دیداری و ارتباط چشمی کودکان با اختلالات طیف اوتیستیک تاثیر دارد و موسیقی درمانی به شیوه اُرف باعث افزایش معنادار تمرکز دیداری و ارتباط چشمی آنها شده است.